بیوگرافی و جاذبه های گردشگری

نخستین سوپرمارکت ایران

شتاب و سرعتی که نفت به تحولات اجتماعی و اقتصادی داد، باعث توليد پديده های نوینی در جنوب کشور شد كه نخستين سوپر ماركت يكي از آنها بود.

وقتی چاه های نفت در مسجد سلیمان همچون یک گاو شیرده، شروع به ترشح «نفت ناب» کرد، انگليسي ها، بلافاصله دستور جذب تعداد قابل توجهی کارگر را از هند صادر كردند و زمان چندانی نگذشت که سیل کارگران هندی به سوی مسجد سلیمان سرازیر شد.
این کارگران ساده و فاقد تخصص که به

مسجدسلیمان / فروشگاه تاپو اولین سوپرماکت در ایران

مسجدسلیمان / فروشگاه تاپو اولین سوپرماکت در ایران

زبان هندی کولی و به زبان فارسی، عَمَله خوانده می شدند، در تاسیسات نفتی این شهر در کنار چاه های پر برکت نفت، آغاز به کار کردند. در ابتدا، تعداد اينها زیاد نبود… ولی بعد از 6 ماه از آن فراخوان کذایی، جمعیتی انبوه یافتند. به طوری که از جمعیت بومی شاغل در این شهر نیز، پیشی گرفتند!
یکی دو سال بعد تعدادشان بالا رفت و طبعا برای خرید نیازمندی های خود، هر 15 روز یک بار، به تعاونی شرکت نفت می رفتند تا ما یحتاج ماهانه خود را از طریق ارائه «برگه کوپن» دریافت دارند.
سیستم جیره بندی شرکت نفت، براساس «رشن» بود که در واقع نوعی جیره رسمی به شمار می آمد. در این مورد، سهمیه هندی ها و کارگران بومی مسجد سلیمان تقریبا مساوی بود. ناگفته نماند که این تساویِ تقریبی، منحصرا در رده کارگری حاکم بود و در رده هاي بالاتر، ماجرا به نفع بومیان شهر تنظیم می شد. ولی به هر حال، چه کارگران و چه متخصصان، از نوعی جیره خاص استفاده می کردند.
آنچه که کارگران – اعم از هندی و ایرانی- به عنوان جیره دریافت می کردند، شامل اقلامِ انگشت شماری بود که برای هر کسی قابل حدس به نظر می رسد! به عنوان مثال: قند، شکر، چای، برنج، یخ و مواردی از این قبیل! طبعا کارکنان نفت برای حصول نیازمندی های دیگر (اقلام غیر کوپنی) ناچار بودند در ساعات فراغت به دنبال فروشگاه های دیگری باشند.
این وضعیت برای کارکنان، اندکی طاقت فرسا می نمود و با اين كه نارضایتی به وجود آمده در ابتدا قابل تحمل بود ولی بعدها به دنبال افزایش نیروی کار، اعم از بومی و هندی، شکل جدی تری به خود گرفت. تا اين كه یک روز در زمین بزرگی که حوالی تاسیسات نفتی بود، عملیات ساختمان سازی مفصلی به پا خاست. به طوری که کوچک و بزرگ از همدیگر می پرسیدند: «ایی چی بیده؟!»
* تاپو یا بهتر بگوییم آقای تاپو، در واقع یکی از سرمایه داران بزرگ هندی بود که همراه با یکی از آخرین کاروان های کاگران هندی به مسجد سلیمان آمد. او قبل از آمدنش، پیشاپیش سفارش یک محل مناسب، جهت بازگشایی سوپر مارکتِ خود را داده بود.
خلاصه سرتان را درد نیاورم. وقتی همه چیز تمام شد، تابلوی بزرگی را کشان کشان آوردند و با هزار سلام و صلوات، بالای «سردر فروشگاه» نصب کردند: «فروشگاه تاپو». البته این یک فروشگاه معمولی نبود و اگر امروز مي توانستيد آن را ببینید، حتما به قصد تصحیح، مي گفتيد: سوپر مارکت و نه فروشگاه!
به هر روي با توجه به اين كه مبحث اولین ها، یکی از مباحث جدی در پژوهش های نفتی است، جا دارد يادآوري كنيم كه در آن هنگام در تهران يا ساير شهرهاي ايران، چیزی به نام سوپر مارکت وجود نداشت.
تاپو یا بهتر بگوییم آقای تاپو، در واقع یکی از سرمایه داران بزرگ هندی بود که همراه با یکی از آخرین کاروان های کاگران هندی به مسجد سلیمان آمد. او قبل از آمدنش، پیشاپیش سفارش یک محل مناسب، جهت بازگشایی سوپر مارکتِ خود را داده بود. وقتی آمد، همه چیز طبق سفارش آماده شد. حتی تابلو را هم از پیش نصب کرده بودند.
به اين ترتيب او پس از ورود به مسجد سلیمان، کار زیادی نداشت، جز اینکه فروشگاه بزرگ خود را افتتاح کند و مردم را به تماشاي آن فرابخواند!
تاپو، شخصا در روز افتتاح، به مردم گفت كه نباید مقدار قابل توجهی از وقت و حوصله آنها در گرما و سرما برای خرید نیازمندی ها، صرف دور زدن در خیابان های این شهر شود؟ بعلاوه آنها در اين فروشگاه مي توانند چيزهايي را بيابند كه در جاهاي ديگر پيدا نمي كنند و به همه توصیه كرد که نیازمندی های خود را از اين فروشگاه تدارک ببیند.
ظاهرا تاپو براي تامين كالاهاي خود علاوه بر روابط تجاري با هند- كه البته پيشتر از اين هم ميان مناطق جنوبي ايران و هند برقرار بود- به دوستان انگليسي خود و روابط تجاري با آنها نيز متكي بود. به هر روي مدتی بعد تاپو به معروفترین فرد مسجد سلیمان تبدیل شد. همان طور كه مي بينيد عكسي هم از او در فروشگاهش به جا مانده كه احتمالا بايد مربوط به سال هاي دهه 1320 خورشيدي باشد.
به هر روي فروشگاه تاپو سعی می کرد بیشتر کالاهای مورد نیاز مردم و كارمندان نفت را تهیه و در سوپر مارکت خود عرضه كند. به اين ترتيب پس از مدتی اين جمله ورد زبان مردم شد كه هر چه مي خواهي، از شیر مرغ تا جان آدميزاد، در سوپر مارکت تاپو هست!
البته بعدها نظير اين فروشگاه در آبادان هم تاسیس شد و باعث توجه و اقبال مردم آنجا شد. جالب اين كه هنوز هم در آبادان فروشگاهي به اين نام وجود دارد كه يادآور تولد نخستين فروشگاه به سبك سوپرماركت هاي امروزي در مناطق نفتي است. فروشگاهي كه بعدها در بیشتر شهرهای استان خوزستان و سپس سرتاسر ايران گسترش يافت.
منبع : اسناد صنعت نفت

مسجدسلیمان مهد فوتبال ایران و خاور میانه

فوتبال؛ ره آورد صنعت نفت در مناطق نفتخیز

مسجدسلیمان / اولین استادیوم فوتبال در ایران و خاورمیانه

مسجدسلیمان / اولین استادیوم فوتبال در ایران و خاورمیانه

روزنامه ایران در یازدهم آبان ماه در مطلبي با عنوان: “فوتبال، جانشینی برای جنگ” اطلاعات ارزشمندی را در خصوص فوتبال در ایران و برگزاري المپیک 1908 لندن، منتشر كرد؛ یادداشت کوتاه زير، اطلاعاتی تکمیلی و البته اصلاحی بر آن مطلب ارزشمند است.
المپیک لندن در سال 1908میلادی برابر با سال 1287 خورشیدی در حالی در لندن برگزار می شد که کاشفان انگلیسی نفت به سرپرستی مهندسی به نام “جورج رینولدز” و تحت امتیاز نامه “ویلیام ناکس دارسی” مدت ها بود ماراتن خود را برای اکتشاف نفت در ایران آغاز کرده بودند. اين کاشفان در ماه های منتهی به برگزاری المپیک در لندن، دکل های حفاری نفت را در کوهپایه های منطقه ای در جنوب غربی ایران، برپا مي كردند. تلاشی که در سپیده دم پنجم خرداد ماه آن سال نتیجه داد و نخستین چاه نفت خاورمیانه به نفت رسید. محل حفر اين چاه بعدها “مسجدسلیمان” نامیده شد و این “شرکت- شهر” نفتی پس از اکتشاف نفت در آن و ایجاد تاسیسات صنعتی و مدنی، به مهد بسیاری از اولین ها در ایران تبدیل شد كه فوتبال نیز از جمله این اولین ها بود!
فوتبال اولین بار در ایران، در شهر مسجد سلیمان، در استان کنونی خوزستان آغاز شد و اولین استادیوم فوتبال در این شهر به دست مهندسین انگلیسی به بهره برداری رسید. اولین مسابقه فوتبال در آنجا بین انگلیسی ها برگزار شد و نخستین ایرانی که در یک تیم فوتبال به طور رسمی بازی کرد، شخصی به نام “کریم زندی” بود که در سال های ۱۲۸۷ تا ۱۲۹۷ هجری خورشیدی در بین انگلیسی ‌ها و در تیم‌هایی که آنها در ایران تشکیل داده بودند، بازی کرد.

مسجدسلیمان / استادیوم ورزشی  شهید بهنام محمدی

مسجدسلیمان / استادیوم ورزشی شهید بهنام محمدی

فوتبال و نفت

*انگلیسی ها فوتبال را به ایرانیان مناطق نفتخیز یاد دادند اما، همیشه برنده مسابقه فوتبال با ایرانی ها نبودند!

همان گونه که پیشتر آمد سال 1287 خورشيدي (1908میلادی) همان سالی است که چاه شماره یک نفت خاورمیانه و ایران به بهره برداری رسید و تصور اینکه کاشفان انگلیسی نفت در این منطقه لحظاتی از اوقات استراحت خود را به ورزش فوتبال اختصاص داده باشند، دور از ذهن نیست! خصوصا اینکه در آن مقطع آنها پیگیر اخبار المپیک در لندن نیز بودند و در میان تلگرام ها و بسته های پستی که البته با تاخیر می رسید، اخباری از المپیک نیز به این کاشفان دور افتاده از وطن می رسید.

در لندن اما اخبار اکتشاف نفت در ایران و به نتیجه رسیدن امتیازنامه واگذار شده توسط مظفرالدین شاه قاجار به دارسی انگلیسی در میان اخبار نتایج المپیک و میزبانی بریتانیایی ها گم می شد. گو اینکه بنا به خاطرات سر آرنولد ویلسون، مستشار انگلیسی که گروه کاشفان نفت را در ایران همراهی می کرد، خبر اکتشاف نفت نیز با تاخیز به لندن و دفتر مرکزی کمپانی نفت رسیده بود!

به هر حال کاشفان دور از بریتانیا که کارگران کانادایی و برمه ای نیز آنها را همراهی می کردند در محل ماموریت خود بسیاری از مظاهر زندگی صنعتی و جلوه های جدید را بازتولید کردند كه از جمله این مظاهر، بازی های گلف، فوتبال و اسبدوانی بود. مسجدسلیمان، هفتکل، آبادان و دیگر شرکت- شهرهای نفتی تازه متولد شده در جنوب غرب ایران ب این ترتیب مهد فوتبال و دیگر ورزش های نوین شدند.

* فوتبال برای اولین بار در ایران، در شهر مسجد سلیمان، در استان کنونی خوزستان آغاز شد و اولین استادیوم فوتبال در این شهر به دست مهندسین انگلیسی به بهره برداری رسید.

ورود فوتبال توسط انگلیسی ها به مناطق نفت خیز سرآغاز پایه گذاری یک ورزش پرطرفدار در ایران شد. فوتبال از سال 1866 میلادی در انگلستان شکل گرفته بود و بتدریج این ورزش مهیج بیشتر نقاط جهان را تسخیر مي كرد. در 1904میلادی (چهار سال قبل از بازی فوتبال در جنوب غرب ایران) تشکیلات فیفا ایجاد و در 1906 نیز اولین دوره مسابقات فوتبال را برگزار كرد. اما اوج رونق فوتبال، همان مسابقات المپیکی بود که در سال 1908 و اتفاقاً همزمان با کشف نفت در ایران،در لندن برگزار شد.

به این ترتیب در ایران باید ورزش فوتبال و صنعت نفت را دو رویداد همزاد دانست که در دامان مناطق نفتخیز تولد و پرورش یافتند و در روزگاری که در بسیاری از مناطق ایران و کل خاورمیانه، کسی نشانی از فوتبال نمی دانست، کارکنان نفت در این شهر اوقات فراغت خود را به فوتبال و ورزش های نوین دیگر سپری می کردند.

به مرور فوتبال در پایتخت و نقاط دیگر کشور نیز طرفدارانی یافت و در سال ۱۳۰۸ اولین مسابقه رسمی در ایران با تیم بادکوبه شوروی برگزار شد. پس از آن در سال های ۱۳۱۲ و ۱۳۱۳ تغییرات زیادی در فوتبال و ورزش ایران اتفاق افتاد و انجمن ملی تربیت بدنی و پیش آهنگی تاسیس شد. متعاقباً و در سال ۱۳۱۶ زنده یاد حسین صادقی پس از بازگشت از اروپا مسئول گسترش فوتبال در ایران شد و در ادامه و در سال های ۱۳۱۷ و ۱۳۱۸ تیم ملی فوتبال ایران تشکیل شد و به عنوان نخستین مسابقه،با افغانستان دیدار کرد.

*پیدایش فوتبال در ایران همزاد صنعت نفت بود و نه تنها این ورزش مفرح و جذاب، بلکه بسیاری از دیگر مظاهر مدنیت مدرن از هنر و معماری مدرن گرفته تا ورزش و مسایل اجتماعی و شهری، با حضور صنعت نفت در ایران منتشر و به مرور فراگیر شد.

ورزشگاه امجدیه نیز در همین سال ها تاسیس شد و نهایتاً در سال 1325 بود که فدراسیون فوتبال ایران تاسیس و یک سال بعد به عضویت فیفا درآمد. به این ترتیب باید متذکر شد که سابقه فعالیت فوتبال در مناطق نفتخیز حدود سی و هشت سال پیش از تاسیس فدراسیون فوتبال ایران است!

پس از آنکه باشگاه های مختلف در مناطق نفتخیز توسط شرکت نفت ساخته شد، مسابقه ها به صورت باشگاهی برگزار شد که این گونه مسابقه ها نیز می تواند مبداء و آغاز مسابقه های باشگاهی در ایران باشند.

این باشگاه ها بیشترشان دارای زمین فوتبال اختصاصی، استخر شنا، سالن ورزش، سالن سینما و سایر امکانات فرهنگی و ورزشی بودند. در حال حاضر نیز هنوز تعدادی از اين بناها، با وجود تغییر کاربری در مسجد سلیمان وجود دارند؛ از جمله باشگاه نفتون، باشگاه نفتک، باشگاه ایران، باشگاه مرکزی، باشگاه تمبی، باشگاه کاوه چشمه علی، باشگاه بی بییان، باشگاه هندی ها و باشگاه ارامنه.

* فوتبال با عمر بیش از یک قرن، در مناطق نفتخیز، بیش از آنکه به فوتبال کلاسیک لندنی شبیه باشد، ظرافت ها و زیبایی فوتبال مردمان محروم و بردگان برزیل را در خود مستتر دارد.

باید خاطرنشان کرد که تعریف دقیق باشگاه های فرهنگی ورزشی نیز در مناطق نفتخیز سابقه ای نزدیک به یک قرن دارد و هر باشگاه در رشته های مختلف دارای تیم های ورزشی بوده و واجد افتخارات ملی و بین المللی بود.

پیدایش فوتبال در ایران همزاد صنعت نفت بوده و نه تنها این ورزش مفرح و جذاب، بلکه بسیاری از دیگر مظاهر مدنیت مدرن از هنر و معماری مدرن گرفته تا ورزش و مسایل اجتماعی و شهری، با حضور صنعت نفت در ایران منتشر و به مرور فراگیر شد.

قدمت برخی استادیوم های ورزش فوتبال در مناطق نفتخیز ایران با ورزشگاه های ساخته شده برای المپیک 1908 در لندن هم ترازی دارد. با اين همه فوتبال با عمر بیش از یک قرن، در مناطق نفتخیز، بیش از آنکه به فوتبال کلاسیک لندنی شبیه باشد، ظرافت ها و زیبایی فوتبال مردمان محروم و بردگان برزیل را در خود مستتر دارد. ظرافت و زیبایی که رقص پا و در عین حال فریاد اعتراض استعمار شدگان در مقابل استعمارگران بود. مانند وقتی که”کریم زندی”در زمین قدیمی فوتبال مسجدسلیمان دروازه تیم انگلیسی را گشود و از شوق به آسمان پرید! شاید شبیه به هوا پریدن “پله” بعد از گل زدن در فیلم “فرار به سوی پیروزی”!

منبع : اسناد صنعت نفت

مسجد سلیمان مهد گلف ایران و خاورمیانه

تشکیل نخستین شرکت و شهر نفتی ایران در میدان نفتون مسجد سلیمان و ورود نیروی کار از سایرکشورها به این منطقه موجب شد تا ایجاد مکان های رفاهی و تفریحی برای کارکنان صنعت نفت در این شهر نوپا در دستور کار قرار گیرد.
مسجدسلیمان مهد گلف ایران و خاورمیانه

مسجدسلیمان مهد گلف ایران و خاورمیانه

بسیاری از فعالیت های فرهنگی،ورزشی و امکانات رفاهی مدرن در این نخستین شهر نفتی ایران ایجاد شد و ورزش”گلف”نیز از جمله اولین هایی است که در مسجدسلیمان و توسط کارشناسان انگلیسی نفت به اين شهر آورده شد .
در دهه دوم فعالیت های نفتی بود که کلوپ گلف در مسجدسلیمان و اتفاقا در نزدیکی تاسیسات نفتی بی بیان توسط انگلیسی ها و بطور طبیعی،انحصارا برای خودشان پایه گذاری شد.سال1307و دقیقا بیست سال پس از کشف نفت در مسجدسلیمان بود که این باشگاه فعالیت خود را بطور رسمی آغاز كرد ، گو اینکه پیش از آن نیز انگلیسی ها بطور پراکنده در کوه تپه های مسجد سلیمان به این ورزش می پرداختند.
مستندنگاری دقیق و علمی اینگونه فعالیت ها از جمله وظایف پژوهشی ،در تیم اجرایی طرح موزه نفت مسجدسلیمان است.در بررسی مستندات و گزارش های مرتبط با این رشته ورزشی و از میان منابع مکتوب و آرشیوی ارزشمندی که در کتابخانه طرح موزه گردآوری شده است،با نشریه”نامه صنعت نفت ایران”مواجه می شویم که در نسخه فروردین ماه سال ۱۳۵۰ گزارشی با عنوان؛”فعالیت باشگاه های گلف در خوزستان”به چاپ رسیده است.بازخوانی این گزارش جالب و خواندنی بیانگر وضعیت ورزش گلف در آن تاریخ است.
در مقدمه این گزارش آمده است:” ازجمله سرگرمی ها و فعالیت های ورزشی کارکنان صنعت نفت در خوزستان،بازی گلف است که جمعی از همکاران ورزش دوست ما با علاقه زیاد این ورزش ملایم و تندرستی بخش را دنبال می کنند.درحال حاضر درخوزستان ۵باشگاه گلف مجهز در پنج نقطه از مناطق صنعت نفت وجود دارد که ۳باشگاه آن در مناطق نفتخیز مسجدسلیمان،آغاجاری ، گچساران و یک باشگاه درشهر اهواز و یک باشگاه هم در آبادان است. ”
در ادامه این گزارش به معرفی پنج باشگاه گلف که در آن زمان(سال۱۳۵۰)در خوزستان فعالیت داشته اند،می پردازد.
باشگاه گلف مسجدسلیمان
این باشگاه در ۴۳سال قبل(سال۱۳۰۷)در محوطه بی بیان بنا شده و در حال حاضر ۲۷۰نفر عضو دارد که از این عده ۵۰ نفر گلف باز هستند.
طول زمین بازی این باشگاه ۶۲۵۰متر است که در خارمیانه بی نطیر است.به علت گرما فعالیت بازی ها و مسابقات در تابستان کم و در زمستان که هوا مناسب است بیشتر انجام می شود.فعلا هفته ای سه روز به اضافه روزهای تعطیل گلف بازان در زمین های مجهز باشگاه سرگرم بازی و تمرین هستند.
غیر از بازی های داخلی،همه ساله بین گلف بازان مسچد سلیمان یا بازیکنان آبادان و مناطق و نیز با قهرمانان گلف تهران و کویت مسابقاتی صورت می گیرد.قهرمانان گلف مسجدسلیمان در حقیقت گلف بازان واقعی به شمار می روند زیرا برحسب قوانین این بازی می توانند ۱۸سوراخ بازی کنند و ضربه توپ آنان تا ۷۰ متر می رسد که ضربه۷۲متر یک رکورد قهرمانی است.
هیات مدیره این باشگاه ۵۰نفر است.در همین محل باشگاه دیگری نیز برای گلف بانوان وجود دارد این باشگاه در سال۱۳۳۹ تاسیس یافته و در حال حاضر ۴۶نفر عضو دارد که از این عده ۲۰نفر بانوان گلف باز هستند.اینان نیز همانند اعضا باشگاه گلف مردان در این بازی تجربه فراوان دارند.در این باشگاه هر دوشنبه مسابقات داخلی بین بازیکنان صورت می پذیرد.در بقیه ایام هفته نیز در صورت مساعد بودن هوا مسابقات داخلی و مسابقه بانوان گلف باز باشگاههای گلف در اهواز،آبادان و مناطق نفتخیز انجام می شود.

منبع: موزه اسناد صنعت نفت

مسجدسلیمان شهر اولینها

1-اولین چاه نفت در کشور و خاورمیانه 39- اولین زمین گلف در کشور
2- عمیق ترین چاه در کشور و خاورمیانه 40- اولین زمین فوتبال رسمی در کشور و خاورمیانه
3- اولین چاه گاز ترش در کشور وخاورمیانه با ۳۵%گاز هیدروژن سولفوره در کشور 41 -اولین باشگاه وزنه برداری در کشور
4 – اولین کارخانه گوگرد سازی در کشور وخاور میانه 42 -اولین کارخانه شیر پاستوریزه در کشور
5 – اولین تصفیه خانه آب در کشور 43 -اولین واحد نوشابه سازی در کشور
6 – اولین لوله کشی آب در کشور 44- اولین واحد آتش نشانی در کشور
7-  اولین کارخانه برق در کشور 45 -اولین واحد کارگاهی با ماشین تراش در کشور
8 -اولین کابل کشی برق در کشور 46 -اولین پیست وتیم دوچرخه سواری در کشور
9 -اولین لوله کشی فاضلاب در کشور 47 -اولین کارخانه گچ در کشور
10 -اولین تصفیه خانه فاضلاب در کشور 48 -اولین پروازهای هلیکوپتر در کشور
11 -اولین راه آهن در کشور 49 -اولین راه داری در کشور
12 -اولین فرودگاه در کشور 50 -اولین کارخانه ماسه در کشور وخاورمیانه
13 -اولین پرواز هواپیما در کشور 51 -اولین آموزشگاه رانندگی در کشور
14 -اولین باشکاه تفریحی در کشور 52 -اولین پل فلزی در کشور وخاورمیانه
15 -اولین سینما در کشور 53 -اولین وبلندترین پل فلزی در کشور وخاورمیانه
16 -اولین باشگاه گلف در کشور 54 -اولین تله کابین در کشور وخاورمیانه
17 -اولین استخر در کشور 55 -اولین آموزشگاه پرستاری در کشور وخاورمیانه
18 -اولین باشگاه سوارکاری در کشور 56 -اولین هنرستان صنعتی در کشور وخاورمیانه
19 -اولین ومجهزترین بیمارستان در کشور 57 -اولین کارخانه نان ماشینی درکشور وخاورمیانه
20 -اولین ومجهزترین آزمایشگاه طبی در کشور 58 -اولین کارخانه سنگ شکن در کشور وخاورمیانه
21 -اولین باشگاه کریکت در کشور 59 -اولین نقاله حمل بار ومسافر در کشور وخاورمیانه
22 -اولین باشگاه تنیس در کشور 60- اولین کارخانه آسفالت در کشوروخاورمیانه
23 -اولین باشگاه پینگ پنگ در کشور 61 -اولین باشگاه وسالن بولینگ در کشور
24 -اولین باشگاه فوتبال در کشور 62 -اولین تیم دو و میدانی درکشور
25 -اولین باشگاه شنا در کشور 63 -اولین تیم شنا در کشور
26- اولین باشگاه والیبال در کشور 64 -اولین تیم بیلیارد در کشور
27- اولین باشگاه اسکواش در کشور 65- اولین شهر صنعتی ایران وخاور میانه
28 -اولین باشگاه بسکتبال در کشور 66 -اولین موزه زمین شناسی درکشور وخاورمیانه
29 -اولین لوله کشی گاز شهری در کشور 67- اولین کامپیو تر در کشور وخاور میانه
30 -اولین تصفیه خانه نفت در کشور 68- بالاترین در صد باسواد در کشور تا سال ۱۳۶۷
31- اولین اتومبیل در کشور 69 -بالاترین درصد متخصص تا سال ۱۳۵۲
32 -اولین جاده آسفالته در کشور 70- بالاترین درصد اشتغال درکشور تاسال ۱۳۵۲
33- اولین تاسیسات ودستگاههای هواشناسی در کشور 71 -اولین باشگاه گلف بانوان در کشور وخاورمیانه
34 -اولین نقشه های زمین شناسی در کشور وخاور میانه 72- اولین انجمن باغبانی بانوان در کشور و خاور میانه
35 -اولین واحد بهره برداری نفت در کشور و خاورمیانه 73 -اولین سالنهای نمایشی وتئاتر در کشور و خاور میانه
36 -اولین شبکه تلفن در کشور 74- مرکز اجرای برنامه های اکتشاف نفت وگاز وحفاری اولین چاهها در عربستان . کویت و عراق
37 -اولین شبکه تلگراف در کشور 75- اولین فرستنده خصوصی در ایران وخاورمیانه به نام رادیو نفت
38 -اولین ایستگاه تقویت فشار نفت در کشور

بیوگرافی شهرستان مسجدسلیمان

مسجدسلیمان شهری تاریخی در میان کوه‌های زاگرس و از شهرهای بختیاری‌نشین استان خوزستان است. این شهر پیشگام حفاری نفت در ایران می‌باشد. کنسرسیوم دارسی، استخراج نفت ایران را در سال ۱۹۰۸ میلادی از این شهر آغاز کرد.

نمایی از شهرستان مسجدسلیمان

نمایی از شهرستان مسجدسلیمان /خیابان باغ ملی

روستاهای کوهستان‌های اندیکا و لالی و دشت بزرگ از بخش‌های تابعه اطراف این شهر بودند؛ که در چند سال اخیر بخش‌های اندیکا و لالی به شهرستان تغییر یافته‌اند. از دیدنی‌های این شهر می‌توان به دامنه کوه آسماری، تفرجگاه تمبی، گلگیر، معبد سرمسجد و معبد بردنشانده اشاره کرد. یکی از عوامل ایجاد و گسترش شهر مسجدسلیمان، اکتشاف نفت دراین منطقه‌است. ویلیام ناکس دارسی طی انعقاد قراردادی با دولت مظفری مجوز جستجو و اکتشاف نفت در ایران را گرفت و تیم اکتشاف وی نفت را برای اولین بار در خاورمیانه، و در شهر مسجدسلیمان کشف کرد.
تاریخچه

مسجدسلیمان را در دوره تمدن ایلام آساک می‌نامیدند که بخشی از منطقه سیماش عیلام تلقی می‌شد؛ ولی پس از حمله آریایی‌ها و شکست عیلامیان نام آن به «پارسوماش» تغییر پیدا کرد. در فاصله اواسط سدهٔ ۹ تا اوایل سدهٔ ۷ پیش از میلاد قومی آریایی به نام ‍ «پارسوا» از دامنه‌های شمال غربی زاگرس و کوه‌های بختیاری به جلگه خوزستان فرود آمدند و مسجدسلیمان کنونی از جمله مناطقی بود که در آن سکنی گزیدند. این قوم نیمه بدوی که متکی بر معیشت شبانی و به ویژه تربیت اسب بودند، بعد از آشنایی با کشاورزی و ترک کوچ‌نشینی، در نواحی کوهپایه‌ای جلگه، شهر تازه‌ای بنا نهادند و آنرا به یاد سرزمین گذشته خود که «پارسوا» نام داشت، «پارسوماش» خواندند.[نیازمند منبع]در شمال شرقی مسجدسلیمان برروی تپه‌ای باستانی بنام سرمسجد آتشکده‌ای مربوط به آن دوران وجود دارد که پروفسور گیرشمن باستان‌شناس فرانسوی این آتشکده را مربوط به دوران پارس‌ها می‌داند و آنرا زادگاه چیش پش اول هخامنشی جد کوروش بزرگ می‌داند. مسجدسلیمان را در قدیم سرمسجد می‌نامیدند و علت آن وجود این آتشکدهٔ باستانی بود. در زمان حمله اعراب تازی‌ها می‌خواستند که آنرا از بین ببرند اما ایرانیان به دروغ به آنها گفتند که این معبد ساخت حضرت سلیمان نبی می‌باشد و چون سلیمان بسیار مورد احترام اعراب بود آنها از این عمل سر باز زدند. در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی هنگام بازدید رضاخان از سرمسجد وقتی که او این ماجرا را شنید دستور به تغییرنام سرمسجد به مسجدسلیمان داد و بدین ترتیب در سال ۱۳۰۵ و به تصویب مجلس شورای ملی نام مسجدسلیمان را بر این شهر نهادند.

اعتقاد ایرانیان به آتش به عنوان نمادی از اهورامزدا و جوشش روغن مقدس قابل اشتعال بر سطح زمین در شهر پارسوماش باعث شد تا این شهر دارای آتشکده‌های همیشه جاویدان شده و بنابراین شهر از لحاظ مذهبی نیز به شدت اهمیت یافت، به گونه‌ای که آتش این آتشکده تا زمان «هارون الرشید» نیز روشن بود.

اهمیت مذهبی و اعتقادات مردم به پاک و مقدس بودن این شهر به حدی زیاد گردید که حتی بعد از ورود اسلام، ایرانیان برای زیارت به این شهر مراجعه می‌نمودند؛ لذا هویت مذهبی آن مانند دیگر اماکن مقدس همچنان باقی‌مانده و نام «مسجدسلیمان» نیز در همین راستا بر آن اطلاق گردید. اما حتی این نامگذاری از غروب اولیه شهر در زمان هارون جلوگیری نکرد.
کشف نفت

طلوع دوباره این نخستین شهر پارسیان، بعد از گذشت چندین سده در ۴ بامداد ۵ خرداد ۱۲۸۷ هجری شمسی (۱۹۰۸میلادی) با فوران نفت از میدان نمره‌یک در میانه مسجدسلیمان کنونی آغاز گردید. فورانی که حیات اقتصادی و اجتماعی مسجدسلیمان و بعد ایران را دگرگون کرد. بعد از کشف و فوران نفت در مسجدسلیمان با دخالت دولت انگلیس، شرکت سندیکای امتیازات، متعلق به ویلیام ناکس دارسی به شرکت «نفت ایران و انگلیس» تبدیل گشت.

با اتمام خط لوله مسجدسلیمان به آبادان از ۱۹۱۲ میلادی حیات مجدد مسجدسلیمان آغاز شد. استخراج نفت که در این سال ۴۳ هزار تن بود تا آخر جنگ اول جهانی به سالیانه ۱ میلیون تن و تا ۱۹۲۵ میلادی به بیش از ۴ میلیون تن در سال رسید. مسجدسلیمان تا سال ۱۹۲۸ میلادی تنها منبع استخراج نفت ایران بود تا دراین سال در میدان نفتی عظیم هفتگل نیز فوران نفت آغاز گشت و مسجدسلیمان در تولید نفت از انحصار خارج شد. اما تولید در منطقه همچنان افزایش یافت به طوری که در سال ۱۳۱۴ ه. ش (۱۹۳۵میلادی) اوج تولید در سراسر بهره‌برداری (۱۲۷ هزار بشکه در روز) رسید. بعد از افتی کوتاه در تولید نفت به علت ملی شدن این صنعت در ایران (۱۳۳۳–۱۳۳۰) به دلیل برنامه شرکت نفت ایران و انگلیس و دولت انگلیس بار دیگر استخراج نفت افزون شد که تا سال ۱۳۴۵ کمابیش ثابت بود. اما از این سال به بعد تولید نفت به سرعت کاهش یافت و بعد از بسته شدن چاه‌ها در سالهای ۱۳۵۹ و ۱۳۶۰ تولید سالیانه آن به حدود تولید روزانه در گذشته محدود گشت. دلیل کم شدن تولید نفت این بود که بعد از حدود ۷۰ سال بهره‌برداری مداوم ۹۸٪ از مقدار نفت قابل حصول به صورت طبیعی از منطقه استخراج شد و از آنجا که بهره‌برداری از سایر میدانهای نفتی به ویژه میدان‌های نفتی مرزی از اولویت برخوردار گردید، استخراج نفت در مسجدسلیمان که می‌بایست با تزریق آب یا گاز انجام پذیرد و این خود نیز مشکلاتی را به دنبال دارد، متوقف شد.
نام محله‌ها

سرمسجد: این محله به علت آثار باستانی که روی تپه‌ای بالای آن وجود دارد و منسوب به حضرت سلیمان است، سرمسجد نامیده شد. نام‌گذاری مسجدسلیمان در دیماه ۱۳۰۳ شمسی هم به علت همین آثار می‌باشد.

نمره‌یک: مرکز شهر مسجدسلیمان است و به علت وجود «چاه شماره یک» (اولین چاه نفت ایران-خاورمیانه) در این محله، به این نام معروف شد.
هوانیروز
تلخاب
نفتک
باغ چشمه‌ علی
باشگاه سوارکاران
چهاربیشه
نصیرآباد
کولرشاپ Cooler Shop: نام خود را ازیکی از ادارات شرکت نفت گرفته است.
ریل‌وی یا Rail Way: به خاطر وجود یکی از ایستگاه‌های قطار در این محله به این اسم نامیده شده‌است.
بازار چشمه‌علی: در گذشته چشمه‌ای با همین نام در این محله وجود داشته است. همچنین بازارچه قدیمی در این محله احداث شد که از رونق خوبی برخوردار بود و اکثر ساکنان محلات شمالی شهر برای تهیه مایحتاج خود به آنجا می‌رفتند. بازارچشمه علی بعلت وجود چندین مدرسه قدیمی، شعبه قدیمی بانک ملی، زبانکده، بهداری، کودکستان، بازارچه، باشگاه، پارک جنگلی و خانه‌های سازمانی نفت و ارتش، از قدیم یکی از امن‌ترین و بهترین محلات شهر بوده است.
لین اصفهانی‌ها (LANE)
محله حسین قصاب (مال گندلی‌ها): که در دوران حکومت محمدرضا شاه پهلوی به کوی کاوه مشهور بوده‌است و هنوز در فیش‌های آب و برق نام کوی کاوه نوشته می‌شود و نام‌های پیشگفته فقط جنبه شفاهی دارند.
لین هندی‌ها: درابتدا محل اقامت کارکنان هندی بوده و اکنون کاملاً از بین رفته‌است.
دره گلگیریها
مال جونکی
سرکوره‌ها (کوی شهید موسوی) که بعلت وجود معدن گچ و کوره‌های گچ پزی به این اسم نامگذاری شد.
مال شنبه (کوی شهید لرستانی)
پنج بنگله
هشت بنگله (بنگله به خانه‌های ویلایی لوکس کارمندان عمدتاً خارجی شرکت نفت که به همراه خانواده هایشان در آنها زندگی می‌کردند، گفته می‌شود)
شاه‌نشین
مال‌کریم
نمره یازده
دره‌اشکفت: محلی‌ها آن را دراشکفت می‌خوانند. اشکفت در گویش بختیاری به معنی غار است.
نمره‌دو
پانسیون خیام
سی برنج (C.Branch) به معنی بخش C یا منطقهٔ C.
کمپ کرسنت (Camp Crescent) که کرسنت به معنی تپه یا قله می‌باشد. (نام کمپی که روی تپه ساخته شده)
اسکاچ کرسنت (ُScotch Crescent)
کمیک لب کرسنت Chemic Lab: منطقه‌ای که آزمایشگاه شیمیایی نفت در آن احداث شده بود.
نفتون
پشت‌برج
باغ‌ملی
افرمبی : محله‌ای که پشت گاراژ شرکت نفت، بین باغ ملی و محلهٔ پشت برج قرار دارد. در گذشته در این محله اداره‌ای با نام ادارهٔ تعمیرات راه و ساختمان منطقه وجود داشته است. نام انگلیسی این اداره Field Road Maintenance And Building بوده وحروف اول نام این اداره (F. R. M. B) است. انگلیسی‌ها در آن زمان نام این اداره را به صورت خلاصه یعنی (اف، آر، ام، بی) و با سرعت اِفرَمبی تلفظ می‌کردند. این نام، بعدها درگویش محلی به افرمبی تغییر کرد.
مین آفیس: اداره مرکزی شرکت نفت (Main Office)
سبزآباد: این محله در مرکز شهر مسجدسلیمان قرار دارد و قسمتی از محلهٔ نمره چهل می‌باشد. یکی از محلات قدیمی می‌باشد که در حال حاضر هنرستان شبانه‌روزی کار و دانش امیرکبیر که در گذشته دانشسرای تربیت معلم بود و قبل از انقلاب هم دبیرستانی مخصوص ادبیات بود و در گذشته بزرگترین هنرستان غرب کشور بود که افراد از شهرها و استان‌های مختلف کشور در این مکان تحصیل کرده و آموزش دیده‌اند. در حال حاضر قسمتی از این هنرستان به کتابخانه عمومی شهید بهنام محمدی تبدیل شده است.
نمره‌چهل
پشت کوه
دره‌خرسان
بازار شوشتری‌ها
درهٔ سوکیاس
نمره‌هشت
بی‌بی یان :که در گذشته بسیاری از کارخانه‌ها در آن فعالیت می‌کردند
خواجه‌آباد
نفت‌آباد
کلگه: به علت وجود تپه‌ای باستانی به نام «کلگه زرین» یا کلگه زری، کلگه نامیده شد.
شیخ مندنی
تمبی: از مناطق قدیمی و در فاصله‌ای نسبتاً دور از شهر و در کنار رودخانهٔ فصلی به همین نام قرار دارد.
مردم شناسی

زبان اهالی این شهر، گویش بختیاری می‌باشد و از طوایف ایل بختیاری هستند.